Litwa popiera propozycję Komisji Europejskiej (KE) dotyczącą wzmocnienia ochrony wilków w ramach Konwencji Berneńskiej i argumentuje, że nowy system pozwoli na skuteczniejsze zarządzanie populacją wilków.

Konwencja o ochronie gatunków dzikiej flory i fauny europejskiej oraz ich środowiska naturalnego (Konwencja Berneńska) stanowi, że wilk jest obecnie sklasyfikowany jako gatunek krytycznie zagrożony, wymieniony w załączniku II;Jednakże KE proponuje złożenie wniosku w imieniu Unii Europejskiej na nadchodzącym corocznym spotkaniu Konwencji Berneńskiej w celu przeniesienia gatunku do wykazu "gatunków zagrożonych" w załączniku III. Litwa, przystępując i ratyfikując Konwencję Berneńską w 1996 r., zadeklarowała, że wilki nie podlegają systemowi ochrony Załącznika II Konwencji, ale systemowi ochrony Załącznika III.

Postanowienia Konwencji Berneńskiej zostały transponowane do Dyrektywy Siedliskowej w UE. Obecnie populacje wilków w większości państw członkowskich UE są wymienione w załączniku IV do dyrektywy siedliskowej jako "gatunki roślin i zwierząt wymagające ścisłej ochrony", ale na Litwie i w kilku innych państwach członkowskich populacje wilków nie są objęte dyrektywą siedliskową;W kilku innych krajach na północy populacje zwierząt znajdują się w załączniku V dyrektywy, "Gatunki zwierząt i roślin, które mogą podlegać środkom zarządzania w celu ich usunięcia z przyrody i użytkowania".

W większości krajów Unii Europejskiej system ochrony zakazuje umyślnego zabijania, chwytania i niepokojenia wilków, a niszczenie lub uszkadzanie miejsc rozrodu lub odpoczynku jest zabronione, ale pozwala na stosowanie išs, aby zapobiec zagrożeniu dla ogółu społeczeństwa lub znacznym szkodom, na przykład dla zwierząt gospodarskich. Na Litwie status obszaru chronionego jest ściśle monitorowany, ograniczone polowania na wilki są możliwe w ramach starannie zaplanowanego limitu, a wielkość populacji jest zarządzana. Niestety, w wielu innych państwach członkowskich ta opcja zarządzania nie jest dostępna, a historia sukcesu ochrony wilków stopniowo zmienia się w sytuację, którą trudno zarządzać.

W celu skuteczniejszego zarządzania sytuacją proponuje się zwiększenie ochrony wilków i rozważona zostanie propozycja zmiany załączników do Konwencji Berneńskiej. Zmiana dyrektywy siedliskowej – pytanie na przyszłość. Rozważając zmiany, trzeba będzie zdecydować, czy populacje wilków we wszystkich państwach członkowskich UE zostaną włączone do jednego z załączników dyrektywy, czy też, jak ma to miejsce obecnie, to państwa członkowskie będą decydować, do którego załącznika włączyć wilki.

Według KE, wniosek opiera się na najnowszych danych dotyczących stanu populacji wilków oraz na fakcie, że wilki się rozmnażają i że istnieje potrzeba bardziej skutecznego i zrównoważonego zarządzania wilkami w poszczególnych regionach w celu uniknięcia szkód wyrządzanych zwierzętom gospodarskim.

Niektóre państwa członkowskie UE sprzeciwiają się wnioskowi, uważając, że jest on przedwczesny, że szacunki KE nie mają naukowego uzasadnienia, a stan ochrony wilków nie jest korzystny we wszystkich regionach.

Litwa i kilka innych krajów nie zgadzają się z tą propozycją i uważają, że šalys, z większą zdolnością do skutecznego i terminowego zarządzania populacjami wilków, może zbudować większą tolerancję społeczną dla šy odradzającego się gatunku.

>

Dzięki włączeniu ochrony wilka do załącznika V Dyrektywy Siedliskowej i polowaniu na &skarona, stan ochrony &skarona pozostaje korzystny.