Bliźniacze żubry urodzone w Dzukii to naukowy fenomen
Państwowa Służba Obszarów Chronionych dzieli się historią swojego sukcesu w ochronie litewskiej populacji żubrów.
W ubiegłym roku w zagrodzie żubrów Stegali w Dzukijskim Parku Narodowym urodziły się bliźniaki różnej płci (!) o imionach Dzvynis i Dzvyne. Jest to pierwszy taki przypadek w historii księgi stadnej żubrów.
Wiosną 2025 r. dwa bliźniaki, wraz z dwoma kolejnymi młodymi i grupą dorosłych samic, zostały wypuszczone w lasach Dzukijskiego Parku Narodowego. Dziś są one nie tylko symbolem, ale także prawdziwym dowodem na to, że działania na rzecz ochrony żubrów na Litwie przynoszą doskonałe rezultaty.
W latach 2022-2025 do zagrody żubrów w Dzukijskim Parku Narodowym przeniesiono aż 46 żubrów wybranych z wolnych stad w okręgach Poniewież, Kiejdany i Kowno. Transfer został przeprowadzony w młodym wieku (do 5 lat) w celu stworzenia żywotnych, genetycznie zróżnicowanych i trwałych stad.
Pierwsze 12 żubrów dotarło do Dzukii w 2022 roku. Obejmują one 6 samic, 5 samców i jedno cielę. Do przyszłych krewnych dołączył jeden gość z Białorusi - samiec z populacji Oziory.
Na początku 2025 r. 10 samic zostało przeniesionych z okręgu kowieńskiego, tworząc grupę, która również zostanie wypuszczona na wolność.
Przypominamy, że celem translokacji żubrów jest nie tylko odtworzenie populacji tego gatunku w różnych regionach kraju, ale także promowanie różnorodności genetycznej i, co najważniejsze, tworzenie niezależnych, wolno żyjących stad.
System zagrody żubrów Stegali w Dzukijskim Parku Narodowym, z kilkoma oddzielnymi sektorami i strefą kwarantanny, zapewnia płynną adaptację zwierząt przed ich wypuszczeniem. Podejście "łagodnego wypuszczania" pozwala żubrom stopniowo przyzwyczaić się do nowego środowiska i uniknąć stresu, co pozwala im z powodzeniem zintegrować się z wolno żyjącą populacją.
Według naukowca dr Artūrasa Kibišasa, Litwa może być teraz słusznie dumna z tego, że stała się jednym z liderów ochrony żubrów w Europie. Narodziny bliźniaków w Dzukii to nie tylko fenomen naukowy, ale także emocjonalne świadectwo, że nasze wysiłki na rzecz ochrony przyrody są na dobrej drodze.
